Historia i opis kościoła. Cerkiew unicka pw. Świętych Dawida i Romana, obecnie kościół pw. Matki Bożej Różańcowej. Świątynia została wzniesiona przez cieślę Nazara w 1706/7 r, na miejscu poprzedniej z 1660 r pw. „Protekcji Najświętszej Matki” - która stanowi część obecnego prezbiterium.
Nad drzwiami świątyni do dziś zachował się napis: „Ten Boży Dom zbudowany przez cieślę Nazara Rok 1707 miesiąca maja 29 za staraniem mnie niegodnego Teodora Bieleckiego prezbitera tej cerkwi Bożej.”
W okresie 1875 – 1919 cerkiew prawosławna, rekoncyliowana w 1922 r.
Kościół orientowany na wschód, drewniany, konstrukcji zrębowej z bali modrzewiowych związanych ze sobą w jaskółczy ogon, oszalowany. Wyróżnikiem tego zabytku jest charakterystyczna bryła, składająca się z prostopadłościennej nawy, prezbiterium - przykrytego wspólnym wysokim, czterospadowym dachem - nad którym góruje cebulasta kopuła, zakrystii na przedłużeniu prezbiterium, niewielkiego skarbca, dwukondygnacyjnej wieży z kopułą. W świątyni znajduje się barokowy ołtarz główny z przełomu XVIII i XIX w i ołtarze boczne w stylu rokoko z XVIII w. Na szczególną uwagę zasługują starocerkiewne malowidła na łuku tęczowy w prezbiterium z 1720 r.
Zabytkowa świątynia jest odnawiana od 1994 r staraniem księży: W. Pińczuka, M. Rogoźnickiego, S. Brodawki i parafian.